راستش خودمونیم، از من بی خاصیت تر توی دنیا وجود نداره. در همه کاری ناتمامم. بی هنر، بیسواد، زشت و چاق!

دو مورد آخر رو به این دلیل ذکر کردم که بگم از نظر ظاهری هم داغونم.

تنهام، نا امیدم و از شغلم بدم میاد!

مورد اول رو از نظر داشتن همدم و همراه میگم وگرنه خانواده که خدا رو شکر هستن!

حالا چنین انسانی گاهی فکر می کنه بره خارج از کشور! البته تا فکرش میاد توی سرم خودم رو مسخره می کنم چون من همینجا هم هیچ گوهی نشدم چه برسه به جهان اول!

این فکر دقیقا زمانی میاد که دارم از واقعیت تلخ زندگیم فرار می کنم. انگار در رفتن از اینجا مسکنه که نیست.

خلاصه که آدم به درد نخوری هستم، چه اینجا و چه هر جای دنیا